در این مطلب قصد داریم به معرفی و بررسی فیلم‌های فانتزی برتر بیست و پنج سال اخیر بپردازیم. در ادامه با نشریه‌ی شهر همراه باشید.
چه ما به دنبال راهی برای فرار از دنیای مدرن فعلی‌مان باشیم و چه سعی داشته باشیم آن را درک کنیم، دنیاهایی که در فیلم های فانتزی ساخته می‌شوند، موجب انتقال ما به آن دنیاها شده و به ششوه‌ای الهام‌بخش زندگی ما می‌شوند که ژانرهای دیگر توانایی چنین کاری را ندارند. همین طور که ما نگاهی به فیلم‌های برتر بیست و پنج سال اخیر می‌اندازیم، بیایید و نامه‌ی هاگوارتز خود را دریافت کنید، پشت کمد جالباسی‌تان را چک کنید، یا فقط در ایوان جلویی خانه منتظر گاندولف باشید.
در ادامه‌ی کلبه‌ی وحشت 2، سم ریمیتصمیم میگیرد در عین حال که بروس کمپبل در نقش مثبتش بر علیه موجودی حماسی می‌جنگد، داستان را کاملاً در ژانر فانتزی ترسناک ادامه دهد. در واقع به عنوان سومین فیلم مجموعه‌ی شیطان شریر، جور دیگری نمی‌شد این مجموعه را ادامه داد. ابروهای کمانی کمپبل، درست به اندازه‌ی تفنگ بوم‌استیکش کشنده است( حتی در سال 1300 میلادی) اما، در قلبش، او فقط مردی است که می‌خواهد به خانه‌اش بازگردد.
کریگ شوارتز، یک عروسک گردان خیابانی، که در طبقه‌ی هفت و نیم یک ساختمان اداری کار میکند، پورتالی می‌یابد که او را به مدت پانزده دقیقه به درون مغز جان مالکوویچ بازیگر می‌برد. او که از ازدواج و همکارانش خسته شده، تصمیم به فروش بلیط هایی برای دیگر افراد میگیرد تا این سفر را تجربه کنند. چه کسی نمی‌خواهد به جای جان مالکوویچ زندگی کند، حتی اگر تنها کار او صحبت کردن از پشت تلفن راجع به پادری های حمام باشد؟ همگی، به دنیای چارلی کافمن خوش آمدید. شاهکاری فراموش نشدنی به کارگردانی اسپایک جونز که فیلم‌نامه‌ی کافمن را با بازیگرانی برجسته هدایت کرد و نتیجه‌ی کارش دیوانه‌کننده، خنده‌دار و ترسناک بود. «آیا تا به حال خواسته‌اید به جای کس دیگری باشید؟ حالا میتوانید!»
داستانِ پدری که در طول زندگی اش طرفدار قصه گویی بوده و همواره قصه های شیرینی از زندگی خود برای روایت کردن داشته و پسری که تمام قصه های پدر را دروغ و کذب می داند و از اینکه همواره در طول زندگی اش مجبور بوده به این داستان های دروغین گوش بدهد خسته شده است. او فکر می کند که هیچ چیز از زندگی واقعی پدرش نمی داند و حالا که خودش در آستانه ی پدر شدن است ، دوست دارد به واقعیت زندگی خود و پدرش آگاه شود. اما پدر در آستانه ی مرگ است و قصه ها هم رو به پایان . . .
فکر می‌کنید این فیلم هم یکی دیگر از بی‌شمار فیلم خشن و بی محتوا می‌باشد؟ تجدید نظر کنید! هر تصوری که راجع به این فیلم دارید، درست از لحظه‌ی شروع فیلم فرو می‌ریزد و پس از مدتی خودتان را در یک اتاق کنترل به همراه بردلی وایتفورد و ریچارد جنکینز می‌یابید. درست است که در این فیلم هم همان گروه همیشگی دانشجوهایی را می‌بینید که قرار است یکی یکی سلاخی شوند، اما در این فیلم ساختارشکن میتوانید علاوه بر این اتفاقات، افرادی را که پشت این دیوانگی هستند و کنترل همه چیز را در دست دارند هم ببینید. بنابر این فیلم، بر خلاف بیشتر داستان‌هایی از این قبیل در واقع رشته‌ای از اتفاقات طراحی شده و پرجزئیات را به جریان می‌کشد که در نهایت به خدایان تشنه به خونی که زیر زمین زندگی می‌کنند، ختم می‌شود. ما به عنوان تماشاچیان، باید احساس عذاب وجدانی ناشی از شرکت در جرم با کنترل‌کنندگان اتاق کنترل را داشته باشیم، ولی خوشبختانه، قرار نیست یک آدم‌خور ما را هم بخورد (البته امیدواریم!)! هر گاه فکر می‌کنید این فیلم به اوج خود رسیده، به شما ثابت می‌شود که سخت در اشتباهید! مطمئناً این فیلم کلیشه‌های یک فیلم ترسناک را دارد اما انحراف و عبور از این ژانر، این فیلم را به ژانر فانتزی- خیالی نزدیک می‌سازد.
در یک شهر بزرگ صنعتی و در آلونکی نیمه ویران ، چارلی باکت کوچولو همراه خانواده اش ، زندگی گرم و صمیمانه ای دارد ، تا این که بلیت ویژه ی طلایی قرارداده شده در زرورق شکلات های ویلی وانکا را پیدا می کند. او به همراه چهار برنده ی دیگر به بازدیدی خصوصی از قلب کارخانه ی شکلات‌سازی عظیم ویلی وانکا می روند و…
دختری جوان از حادثه‌ی سقوطی جان سالم به در برده و به خاطر شستگی دستش باید در بیمارستان بماند. برای گذراندن زمان، او دوستی ناخوش‌آیندی با جانباز مجروحی که در قصه‌گویی مهارت دارد، آغاز میکند. مرد به او قول می‌دهد تا برایش یک داستان حماسی تعریف کند، از او می‌پرسد:« آیا می‌دانی حماسه به چه معناست؟» اگر دختر نمی‌دانست هم، مطمئن باشید در آخر داستان متوجه می‌شد. هرچه بیشتر در داستان پیش می‌روند، حقایق عجیب داستان جانباز بیشتر رو می‌شود. با مهارت و انعطاف پذیر قصه‌گویی مرد، داستان بر اساس اولویت های مشخص دختر کوچک تغییر میکند. یکی از شخصیت‌ها ناگهان فرانسوی می‌شود، یک پرنسس شکلش را از راهبه‌ای در بیمارستان‌شان میگیرد، و داستان بدین منوال جلو می‌رود. انگیزه‌ی جانباز برای تعریف داستان نیز در ابتدا مشخص نیست. در قسمتیاز فیلم، تا دختر برایش مرفین ندزدد، داستان را ادامه نمی‌دهد. دختر هم به داستان علاقه‌مند شده(درست مانند ما) بنابراین، حاضر می‌شود اینکار را انجام دهد، اما این سوال نیز پیش می‌آید که آیا جانباز این داستان‌ها را از خود درآورده است یا نه. داستان حماسیِ انتقام ثابت میکند که داستان روندی زنده و تعاملی دارد و براساس جنب و جوشی که بین دختر و جانباز جریان دارد، تغییر میکند. هر دو قسمت این فیلم که تارسم سینگ کارگردانی آن را بر عهده دارد، پر از تصاویر فانتزی زیبا بوده و نشان می‌دهد که کار ساده‌ای مانند تعریف یک داستان چقدر می‌تواند جادویی و شگفت‌انگیز باشد.
درست مانند کتاب سوم که خط مشی بقیه‌ی مجموعه را مشخص کرد و آن را به مرحله‌ی بعدی برد، فیلم این همینکار را انجام داده است. همان طور که ما هری، رون و هرماینی را در سومین سال‌شان در هاگوارتز دنبال می‌کنیم، از انتخاب های کمتر خطرناک دو فیلم اول دور شده و وارد دنیای فانتزی نمایشی ای میشویم که درست به اندازه‌ی خود مدرسه جادویی است. جا دارد همین جا تشکر صمیمانه‌ای از کارگردان آلفونسو کوارون کرد. همانطور که خود شخصیت‌ها رشد می‌کنند، سه بازیگری که نقش آنها را بازی می‌کنند شروع به گرفتن تصمیمات چالشی‌تر می‌کنند. نه فقط این، بلکه ما در این فیلم دوتا از محبوب ترین شخصیت های این مجموعه، سیریوس بلک و ریموس لوپین را میبینیم، که گری اولدمن و دیوید تولیس عزیز بسیار عالی این شخصیت‌ها را به تصویر کشیدند. همینطور مایکل گمبون برای اولین بار در نقش دامبلدور ظاهر می‌شود، و احتمالا تا بدین جا این شخصیت در مرموزترین حالت ممکنش قرار داشته است. جوابش در آخر فیلم که گفت:« چیکار کرده؟ شب بخیر . . . » ممکن است بهترین دیالوگ او در این مجموعه باشد. بیشتر از هرچیز دیگر، این فیلم جایی‌ست که همه چیز شروع به تاریک‌تر شدن میکند، مخصوصاً با معرفی دیوانه سازها (Dementors). حالا داستان دیگر فقط راجع به آب‌نبات‌های جادویی و جاروهای پرنده نیست، این موجودات شیطانی به دنبال هرکسی که در زندگی واقعی‌اش از ناامیدی رنج کشیده، می‌روند. از حالا به بعد در داستان به جای بالا رفتن از پله‌های متحرک و تکان دادن چوب های جادویی با مسائل جدی سروکله زده می‌شود.
دوباره پای نازی ها در میان است؛ که مثل همیشه به طور سری در حال نقشه‌ریزی هستند. این دفعه، آنها راسپوتین را به همراه خود آورده‌اند، و نقشه دارند تا پورتالی به بعد دیگری باز کنند. شاید این بالاخره باعث نابودی متحدان مزاحم‌شان شود! ولی کور خوانده‌اند!! دروازه‌ای که موفق به بازکردن آن می‌شوند، تنها یک بچه‌شیطان را به دنیای ما می‌آورد. از آنجایی که رنگ بدنش قرمز است،روی سرش دو شاخ و دستان سنگی بزرگ دارد، متحدان لقب پسر جهنمی را به او می‌دهند. به زودی او بزرگ شده و برای سازمان تحقیقات و دفاع ماورایی (که یک سازمانی سری است) مشغول به کار میکند. بنابراین شخصیت مشهور کمیک کلاسیک مایک میگنولا، پسرجهنمی (با نام واقعی آنونگ آن راما) تبدیل به بزرگترین مأمور ماورالطبیعه جهان می‌شود. مأموری که عاشق خوردن غذای تند و گربه هاست!
یک داستان قدیمی و فانتزی راجع به بازی تخته‌ای که واقعی می‌شود، فقط، در این داستان، بازی زندگی یک پسر جوان را از هم می‌پاشاند، یک شهر را نابود میکند، دختر کوچکی را به زندگی به عنوان یک روانپزشک ناموفق محکوم میکند و حتی باعث می‌شود تا تفنگ به دستِ دیوانه‌ای به مردم شلیک کند. چه بازی جالبی! خب، اگر قوانین را بخوانید، واقعاً بازی جالبی است. اگر بازی را تمام کرده و در مقابل ترس هایتان بایستید، همه چیز دوباره درست می‌شود. رابین ویلیامز می‌تواند با بانی هانت بزرگ شده و آنها دوباره دروغگوی سریالی کریستن دانست را در بیست و شش سال دیگر ببینند. کارگردان فیلم، جو جانسون، داستانی دیوانه‌وار از جنگلی که کنترل یک خانه ( و سپس شهر) را به عنوان فیلم‌نامه انتخاب کرده که علی‌رغم تکنولوژی محدود آن زمان به خوبی نمایش داده می‌شود. با این حال، پس از اتمام فیلم هنوز هم مانده‌ایم که چه کسی این بازی تخته‌ای مرگبار را درست کرده است؟ البته در نهایت این موضوع اهمیتی ندارد. فیلم، مانند خود بازی، اوقاتی جادویی را برای کسانی که به دنبال پشت سر گذاشتن دنیای خودشان هستند، فراهم میکند.
این فیلم بر اساس داستانی کودکانه به همین نام از نیل گیمن ساخته شده. ما می‌گوییم داستان کودکانه اما حقیقت این است که اگر این فیلم را به عنوان یک کودک دیده بودیم، نصفه‌های فیلم در حالی که حسابی وحشت کرده بودیم، آن را رها می‌کردیم. این فیلم کمی مانند آلیس در سرزمین عجایب است، اما از والت دیزنی خبری نیست. داستانی وهم‌انگیز و اخطارآمیز که آدم‌ها در آن به جای چشم، دکمه دارند، دنیای زیبای داستان همیشه زیبا نیست. هیچ دروغی راجع به درس‌هایی که این فیلم به ما می‌دهد وجود ندارد، و با این که این انیمیشن بسیار زیباست، تحمل حقایق تلخ و سیاه بین مادران و دخترانش سخت است. به نظر می‌رسد فیلم قصد دارد بگوید:«قدردان چیزی که داری باش و هیچ‌وقت آن را کم فرض نکن.» چون این فردی که ترجیح می‌دهی مادرت باشد ممکن است یک جادوگر جهنمی باشد. شعار تبلیغاتی این فیلم « ماجرایی که آنقدر عجیب است که در کلام نمی‌گنجد» بود. حق با گوینده‌ی این شعار است!
کدام فیلم‌ها در فهرست ما، از فیلم‌های مورد علاقه‌ی شما بوده؟ آیا ما چیزی را از قلم انداختیم؟ اینها انتخاب های ما بودند. انتخاب های شما چیست؟ در نظرات به اطلاع ما برسانید که چه فیلم‌هایی در فهرست فیلم‌های فانتزی برتر بیست و پنج سال اخیر شما قرار دارند.
سلام. کاملا سلیقه‌ایه. مثلا من بچه که بودم و الان که بچه نیستم، کلا نتونستم با دنیای نارنیا ارتباط برقرار کنم. چه فیلماش چه کتاباش. البته به عنوان یه بیننده دارم حرف میزنم و نویسنده‌ی این مطلب هم من نیستم و خانم مالمیره.
ببخشید ولی این لیست اگه همین طوری ادامه پیدا کنه خیلی ناقصه.
این ها رو هم میشه در لیست قرار داد:
دیو و دلبر (۲۰۱۷) : همه دیگه قبول دارن که تنها فیلم لایو اکشن دنیای پرنسسی دیزی هستش که از منبع اقتباسش بهتر بوده
سه گانه ارباب حلقه ها: اصلا نیازی به تعریف نداره
محفل ققنوس: بر خلاف کتابش که ضعیفترین قسمت مجموعه بود، در دنیای سینما تبدیل شد به پل ارتباطی قدرتمند سه قسمت پایانی و و دنیای کودکی هری
شیر،کمد،جادوگر: با خلق دنیای زیبای نارنیا باعث یکی از متفاوت ترین ااقتباس ها از روی کتاب های کودکان شد
هوک(۱۹۹۱): شاهکار اسپیلبرگ با بازی خدا بیامرز رابی ویلیامز که بهترین اقتباس از روی داستان های پیتر پن هستش
و بسیاری دیگه از شاهکار های دنیای سینما،مثل سنگ جادو که زمینه ساز دنیای بلاک باستری کنونی سینما شده.
البته این فقط مختص ینما نیست و الان حتی در تلویزیون شاهکاری مثل بازی تاج و تخت موجوده.
سلام. مهدی جان این پست نظر اعضای نشریه‌ی شهر نیست. یک مطلب خارجی رو ترجمه کردیم و به رسم امانت‌داری در ترجمه سعی کردیم چیزی به مطلب اضافه نکنیم و جایی‌شو عوض نکنیم. وگرنه اگه میخواستیم خودمون بنویسیم، ممکن بود انتخاب‌هامون خیلی متفاوت باشن.
سلام.من چند وقته پیش فیلم the fall رو دیده بودم کلا دنبال کارای جاستین وادل میگشتم فیلم کسل کننده ای بود اما اندینگ خوبی داشت.من یه سوال دارم کسی می دونه چرا جاستین ودل دیگه بازی نمیکنه؟؟؟؟؟؟؟؟؟ چند تا از فیلماش که اصلا جایی واسه دانلود نیست آخرین فیلماشم که داغون بود.
سلام بر شما. در مورد جاستین ودل کمتر کسی می‌دونه که چرا چند ساله فعالیت نکرده. شاید فقط خانواده و دوستای نزدیکش بدونن. طرفداراش حدس‌هایی زدن ولی هیچ کدوم رو نمیشه قطعی دونست. البته بازیگرهای سختگیر و کم کار زیاد داریم. نمونه‌ی بارزش دنیل دی لوییسه که خیلی گزیده فعالیت میکنه. در هر صورت جاستین ودل (که احتمالاً شما هم مثل خیلی از طرفداراش، جدب چهره‌ی خاص و فتوژنیکش شدید) از نظر مادی احتیاجی به فعالیت هنری نداره پس هر وقت حس کنه که لازمه، به این عرصه برمی‌گرده. ولی شایعاتی هست که حدس می‌زنن این بازیگر در سال ۲۰۱۸ برگرده. ولی فعلاً در حد شایعه موندن و معلوم نیست حقیقت داشته باشن.
به نظرم فیلم نارنیا هم میتونه توی این فهرست باشه
سلام. کاملا سلیقه‌ایه. مثلا من بچه که بودم و الان که بچه نیستم، کلا نتونستم با دنیای نارنیا ارتباط برقرار کنم. چه فیلماش چه کتاباش. البته به عنوان یه بیننده دارم حرف میزنم و نویسنده‌ی این مطلب هم من نیستم و خانم مالمیره.
ببخشید ولی این لیست اگه همین طوری ادامه پیدا کنه خیلی ناقصه.
این ها رو هم میشه در لیست قرار داد:
دیو و دلبر (۲۰۱۷) : همه دیگه قبول دارن که تنها فیلم لایو اکشن دنیای پرنسسی دیزی هستش که از منبع اقتباسش بهتر بوده
سه گانه ارباب حلقه ها: اصلا نیازی به تعریف نداره
محفل ققنوس: بر خلاف کتابش که ضعیفترین قسمت مجموعه بود، در دنیای سینما تبدیل شد به پل ارتباطی قدرتمند سه قسمت پایانی و و دنیای کودکی هری
شیر،کمد،جادوگر: با خلق دنیای زیبای نارنیا باعث یکی از متفاوت ترین ااقتباس ها از روی کتاب های کودکان شد
هوک(۱۹۹۱): شاهکار اسپیلبرگ با بازی خدا بیامرز رابی ویلیامز که بهترین اقتباس از روی داستان های پیتر پن هستش
و بسیاری دیگه از شاهکار های دنیای سینما،مثل سنگ جادو که زمینه ساز دنیای بلاک باستری کنونی سینما شده.
البته این فقط مختص ینما نیست و الان حتی در تلویزیون شاهکاری مثل بازی تاج و تخت موجوده.
اگه به سرتیتر مطلب دقت کنید می بینید که این مطلب “قسمت اول” هست چون کل مطلب رو نمی شد توی یک پست جای داد.
سلام. مهدی جان این پست نظر اعضای نشریه‌ی شهر نیست. یک مطلب خارجی رو ترجمه کردیم و به رسم امانت‌داری در ترجمه سعی کردیم چیزی به مطلب اضافه نکنیم و جایی‌شو عوض نکنیم. وگرنه اگه میخواستیم خودمون بنویسیم، ممکن بود انتخاب‌هامون خیلی متفاوت باشن.
من از کورالاین متنفرم چون باعث میشه کابوس ببینم ://
سلام.من چند وقته پیش فیلم the fall رو دیده بودم کلا دنبال کارای جاستین وادل میگشتم فیلم کسل کننده ای بود اما اندینگ خوبی داشت.من یه سوال دارم کسی می دونه چرا جاستین ودل دیگه بازی نمیکنه؟؟؟؟؟؟؟؟؟ چند تا از فیلماش که اصلا جایی واسه دانلود نیست آخرین فیلماشم که داغون بود.
سلام بر شما. در مورد جاستین ودل کمتر کسی می‌دونه که چرا چند ساله فعالیت نکرده. شاید فقط خانواده و دوستای نزدیکش بدونن. طرفداراش حدس‌هایی زدن ولی هیچ کدوم رو نمیشه قطعی دونست. البته بازیگرهای سختگیر و کم کار زیاد داریم. نمونه‌ی بارزش دنیل دی لوییسه که خیلی گزیده فعالیت میکنه. در هر صورت جاستین ودل (که احتمالاً شما هم مثل خیلی از طرفداراش، جدب چهره‌ی خاص و فتوژنیکش شدید) از نظر مادی احتیاجی به فعالیت هنری نداره پس هر وقت حس کنه که لازمه، به این عرصه برمی‌گرده. ولی شایعاتی هست که حدس می‌زنن این بازیگر در سال ۲۰۱۸ برگرده. ولی فعلاً در حد شایعه موندن و معلوم نیست حقیقت داشته باشن.