با یک نقد و بررسی دیگر همراه شما هستیم؛ این بار سریال شش‌قسمتی Obi Wan Kenobi 2022 را از زیر تیغ تیز نقد و بررسی عبور می‌دهیم و امیدواریم از این آزمون الهی سربلند بیرون بیاید! مثل همیشه با ما همراه باشید!
نکته: از آنجایی که این بررسی قست به قسمت انجام می‌شود، لذا ممکن است برخی صحنه‌ها اسپویل شوند. از این بابت پیشاپیش پوزش می‌خواهیم.
«اوبی‌وان» امیدوارکننده هست یا نه؟ (EP-01)
از ابتدا که بخواهیم شروع کنیم، سریال‌ها در پایلوت خود (قسمت اول از فصل اول) تمام سعی و تلاش خود را به کار می گیرند تا بیننده را به‌نوعی سرجای‌شان بنشانند و “اوبی” با پشتوانه‌ای سنگین تحت عنوان جنگ ستارگان که بسیاری از عناوین و افتخارات را یدک می‌کشید این ترفند را در همان بدو ورود با دژاوویی سراسر احساس از آناکین به منصه‌ی ظهور نشاند. از دیدگاه ما، همین سکانس توانست ارتباط دوسویه‌ی مخاطب با سریال را قوت بخشد. ضمن اینکه ما شاهد بودیم بسیاری از شخصیت‌های قوی و استخوان‌دارِ استاروارز در سریال حضور دارند و خودنمایی می‌کنند و این انتظار می‌رود که سایر کاراکترهای پرطرفدار را نیز از خودشان رونمایی کنند! باید به این نکته هم اشاره کرد که قسمت اول این سریال، عطش ارضاناپذیر طرفداران استاروارز را به نوعی پاسخگو بود و هواداران همیشه “قانع‌نشونده‌به‌کم” را خیلی خیلی سرفراز کرد. البته اگر با کمی آوانس بخواهیم از خود کاراکتر اوبی‌وان ایراد بگیریم که چرا اینقدر چروکیده و فرتوت و زشت و کریه و Flaccid و داغون و کـــــــــــــــــ…ـهنسال شده است:))))) بیراه نگفت آن پیر دانا که: سن که رسید به پنجاه….!
اوبی وان کنوبی دیگه چه خبر؟ (EP-02)
آهنگسازی سریال؟ معرکه! برای لمس نوازش‌های موسیقی متن کافیست حین تماشای فیلم چند دقیقه چشمان خود را ببندید و به موسیقی گوش دهید تا انگشتان ظریف جان ویلیامز کبیر را روی بدن خود حس کنید. همینقدر اروتیک! ضمن اینکه جلوه‌های بصری نیز طبق همان استانداردی که خیلی‌وقت است از جنگ‌ستارگان انتظار داریم پیش رفته و ایراد خاصی نمی‌توان به کاستوم دیزاین، میزانسن و سی‌جی‌آی گرفت. همون همیشگی.
اما خوشبختانه و یا متأسفانه در قسمت دوم از میزان توحّش اثر کاسته شد. نمی‌توان اسم “جنگ” را روی آن گذاشت و ضمن احترام به تینیجرها و خردسالان عزیز، این جنگ بیشتر شبیه بچه‌بازی است. گو اینکه عمو پورنگ با هسته‌خرما و عمو قناد با نون‌خامه‌ای به جنگ یکدیگر رفته باشند! بابا یه‌کم به فکر ما وحشی‌دوست‌ها باشید :)))) اگر اوبی وان کنوبی از LightSaver به‌عنوان دیــلدو هم استفاده می‌کرد ما راضی بودیم! باز از هیچی بهتر بود!
از یک‌سری سوتی‌های متعدد این اپیزود هم نمی‌شود گذشت. مسلماً با دیدن این قسمت متوجه‌اش می‌شوید و اگر دیده‌اید، همین زیر برای ما کامنت کنید دور هم سوژه‌اش کنیم بخندیم.
Pussy and the Poet؟! (EP-03)
سرانجام فیلمنامه سیخونکی به کاراکترها زد. طوری که انگار شخصیت‌ها بالاخره از رویای خیس نیمه‌شب‌شان بیدار شدند. ولی درست همینجا بود که کارگردان و بچه‌های تدوین گذاشتن توی الک. تعیین میزان سمّ موجود در این اپیزود را هیچ آزمایشگاهی گردن نگرفت. شما فکر کنید دو نفر بعد از ده سال قرار است با مهیب‌ترین شکل ممکن با دشمن خودت بجنگی، اما کارگردان به کمک عناصر طنز برگرفته از کمدی‌های آدام‌سندلری جوری بــ….**ـند به فیمنامه که با هیچ شوینده‌ای نتوان آن را پاک کرد. احمق جلوه‌دادن کاراکترها (شما بخوانید اُسکل‌مآبی) یکی از ضعف‌های کلّی این سریال و یا حداقل این قسمت از سریال است که موجب می شود بیننده خودش را از شدت مورد تمسخرواقع‌شدن چنگ بیندازد. دلیل نمی‌شود که چون «استاروارز» است، ما سکوت کنیم و لب به انتقاد نگشاییم و به شعورمان توهین شود. برعکس! ما اینجا “آفتابه به دست” ایستاده‌ایم تا چرک و شِرک را از روی حقیقت بزداییم. از گلوتون پایین نره این پولی که می‌گیرید. البته ما که کپی‌رایت نداریم به تخم بلدرچین‌مون هم نیست، ولی انصافاً پول اون بدبخت‌های آمریکایی خوردن نداره.
اینقدر زدیم تا بالاخره اومد! (EP-04)
سرانجام آنچه از استاروارز انتظار می‌رفت در قسمت چهارم ازش پرده‌برداری شد! ای کاش زودتر شروع می‌کردیم به زدن و کوبیدن این سریال! درگیرکننده‌ترین، حماسی‌ترین و اکشن‌ترین اپیزود تا اینجای کار. گویی عوامل قبلی را کنار گذاشته‌اند و یک تیم دیگر کار را دست گرفته‌اند. آن حس نوستالژیک استاروارزی اصیل در این قسمت به ما منتقل می‌شود! دیالوگ‌ها، اکشن‌ها و مواجه‌های شخصیت‌ها بسیار عالی ساخته و پرداخته شده بودند. حضور کوتاه‌مدت اما مفید دارث‌ویدر زیبا و همه‌پسند هم به این قسمت از سریال وزن به‌خصوصی داده است. ضمن اینکه حضور کاراکتر باهوش “تالا” حس غیرت و وفاداری در وجود بیننده زنده می‌کند. اما شاید زننده باشد اینکه فیلم (سریال) نظم فیملنامه‌ای ندارد (البته این ایراد به کارگردان و تدوینگر وارد است) و نقاط عطف داستان و همچنین عنصرهای کشش‌دار در فیلم پراکنده و ریخته و پاشیده است. و اما تنها ضعف بارز و لاینفک این قسمت را شاید بتوان کاراکتر Reva نامید که انگار مثل سامان کتال درکی از جنگ ستارگان ندارد و فقط دنبال چرت‌وپرت‌های دارن‌شانی است :))))
نمونه‌ی بارز آقازاده‌بازی در هالیوود! (EP-05) ( خطر اسپویلر)
سریال اتفاقات خوب اپیزود قبلی را سفت چسبیده و هنوز بند را آب نداده است. کاراکتر Reva نمونه‌ی بارز اشخاصی است که با رانت و زیرمیزی و زیرخوابی و پسرِفلان‌کَسَک بودن پا به عرصه‌ی سینما و تلویزیون گذاشته، آن هم در بستر هالیوود و دیزنی! البته قسمت‌ها تومُخی بیشتری هم هست که می‌توان به آنها اشاره کرد، مثل نمونه نصیحت‌هایی که اوبی‌وان به پیروانش می‌کند و مرام‌بازی‌ها و اطوارهای داداشی‌طور که نظیرش را در سریال‌هایی همچو مختارنامه و کاراکترهایی مثل حشمت فردوس دیده بودیم :)))) ولی از آنجایی که خیلی از این سکانس‌ها برای ایرانی‌جماعت خاطره است، زیاد وارد جزئیاتش نمی‌شویم. نمونه‌ی بعدی سوتی‌های فیلمنامه‌ای، عدم تسلط نویسندگان این مجموعه بر مجموعه‌ی استاروارز است. مطمئناً اگر از نویسندگان بخواهیم پیشینه‌ای کوتاه از جنگ‌ستارگان را برای ما تعریف کنند، فوراً بحث را عوض می‌کنند، اما حالا بیا بهشون بگو عمو جانی کیه؟ آمار تعداد موهای سرش هم دستشونه!
من می‌گم خوبم، تو باور نکن… (EP-06)
قسمت آخر این فصل، به‌واقع جذاب‌ترین اپیزود این سریال محسوب می‌شود و خداروشکر جبران مافات تمامی ریده‌مال‌های گاه‌وبیگاهی است که عوامل زحمت کشیده بودند تا قسمت پنجم Nonstop و مجدّانه آن را پیش برده بودند. حس غرور و حماسی در این اپیزود به‌وفور به بیننده القا می‌شود و اگر ذره‌ای سلیقه به خرج می‌‌دادند و سراغ Reva نمی‌رفتند، مطمئناً می‌توانست نمره‌ی 10/10 را بگیرد. البته نباید از نقش پررنگ دیزنی و یا والدین شخصیت “پرنسس لیا” هم به سادگی عبور کرد که با وجود سن و سال کم و جثه‌ی کوچکش اثر قهوه‌ای برجسته‌ای را از خودش در سریال به‌جای گذاشت؛ به‌گونه‌ای که هیچکس نمی‌توانست با بازی کودن و بی‌مایه‌ی خود به سریال چنین گندی بزند! بی‌منطقی در این سریال موج می‌زد. بدون تعارف باید گفت. زیاد به این سریال آب بستند. اثر خیلی چاله‌چوله داشت. خلاء داستانی خیلی به چشم می‌خورد و خیلی‌جاها کلی علامت سئوال برای بیننده پیش می‌آید که برای طرفداران سرسخت استاروارز قابل فهم نیست.
کلام آخر: اوبی‌وان کنوبی تجربه‌ای نه‌چندان موفق بود که انگار از یک ایده‌ی دورهمی می‌آمد تا یک اتاق فکر. ایده‌ای کوته‌بینانه فقط و فقط برای ابراز وجود. صرفاً برای اینکه بگویند ما هم هستیم. استاروارزی هم وجود دارد. دیزنی می‌تواند. هالیوود هنوز فعال است. در حالیکه ما تنها پروپاگاندای مصنوعی دیدم. همین و بس.
لطفاً نظرات خودتان را درمورد سریال Obi Wan Kenobi با ما به اشتراک بگذارید!
منتظر نقد و بررسی‌های جذاب بیشتر، از نشریه شهر باشید!
در شبکه های اجتماعی به ما بپیوندید!
