نقد بازی Little Nightmares | همه از دست من فرار کنید!

بگذارید از معنای اسم بازی شروع کنم. کابوس‌های کوچک؟ یا کابوس‌های کوچک برای بچه‌های کوچک؟ چرا باید چنین اسمی بر روی یک بازی بگذارند؟ قطعاً سازندگان بازی به عمد این نام را برگزیده‌اند. در ادامه با نشریه‌ی اینترنتی شهر همراه باشید.

کودکان به دلیل ضعیف‌تر بودن و توانایی‌های محدودتری که دارند، بر روی محیط اطراف و جریان زندگی خود کنترل کمتری دارند و همین کنترل کمتر باعث می شود تا از مواردی که خارج از عهده آن‌ها است بیشتر بترسند. کودک به دلیل آن‌که توانایی حفاظت از خودش را ندارد بیشتر از یک هیولا می‌ترسد و به همین دلیل کابوس می‌بیند. دلیل دیگر کابوس دیدن کودکان موارد خشونت آمیز هستند. کودکان به دلیل قلب پاکی که دارند، طاقت دیدن صحنه‌هایی ساده اما خشن و پرتنش مانند قطعه قطعه کردن گوشت حیوانات را ندارند و ممکن است خود را به جای حیوانات بیچاره قرار دهند و با آن‌ها همدردی کنند. موردی که در طول بازی نیز شاهد آن هستیم.

در Little Nightmares، بازیکنان در نقش یک دخترک خردسال به نام “Six” قرار می‌گیرند که خود را همراه با سوال‌هایی متعدد و یک اشتهای نامتناهی، در مکانی نا‌آشنا و به ظاهر عجیب به نام “Maw” می‌یابد. درمانده و گشنه، “Six” تصمیم به کاوش این کابوس بی‌انتها، به امید غذا و البته راه خروج، می‌گیرد. درست از ابتدایی‌ترین ثانیه، سوالاتی نظیر این‌که “Maw” کجاست، هدفش چیست و اصلاً این “Six” چه کسی می‌باشد و اینجا چه می‌کند برای بازیکنان بوجود می‌آید که البته بازی از پاسخ برخی از آنان تا انتهای این تجربه، دریغ می‌کند و کنجکاوی بازیکنان را سرافکنده؛ اما نکته‌ای اینجاست و آن هم این است که هرچند سوالات بی‌جواب و رازهایی همچنان فاش نشده باقی می‌مانند، اما بقدری روایت سهمناک، بی‌رحم و تاریک بازی، ماهرانه کار شده که باز هم شوق ادامه برای یافتن پاسخ‌هایی که می‌دانید ممکن است هیچگاه به آنان نرسید، باقی مانده و حتی ثانیه به ثانیه بیشتر هم می‌شود.

بازی با یک کابوس شبانه شروع می شود. شما در حال دیدن زنی غریب هستید که چهره‌اش قابل تشخیص نیست و بعد به یک‌باره دختر قصه‌ی ما در ناکجا آباد بیدار می‌شود. مثل اغلب کابوس‌ها نمی‌دانید از کجا آمده‌اید و دختر بچه‌ی ما نیز چیزی نمی‌داند. در طول بازی نیز داستان خاصی وجود ندارد و بیشتر بازی بر روی فرار از کابوس‌ها تمرکز دارد. البته عدم وجود یک داستان خاص باعث شده تا بازی به هدف خودش نزدیک‌تر شود و آن حس کابوس را به شما منتقل کند. پس از نظر داستانی نباید انتظاری از بازی داشته باشید.

محیطی آشو‌ب‌ناک، اشباع شده از موجودات زشت و بدقیافه که هر یک سعی در “خوردن” شما دارند. بازی این‌گونه پیام خود را مبنی بر این‌که حال وقت آن است که قایم شوی، فقط اگر پیدایت کنند جریمه‌ای سنگین‌تر از حدت را خواهی داشت به بازیکن می‌رساند و ضربان قلب مخاطب آرام آرام شروع به سریع‌تر شدن می‌کند. گیم‌پلی بازی با یک دید کلی، دو بخش می‌باشد. کاوش و حل پازل‌های مختلف و بخش دیگر آن، به نوعی از دست یک عده موجود گروتسک فرار کردن است. پازل‌های بازی عموماً آسان بوده و مدت زیادی را برای حل خود نمی‌طلبند، همچون اولین‌ آنان که صرفاً لازم است یک شئ را زیر خود گذاشته تا بتوانید به وسیله ی آن، دستگیره‌ای که هم‌اندازه جثه شماست را گرفته و بدین جهت در پیش‌رویتان را باز کنید. تا دیگر پازل‌های آسان و صدالبته جذاب و خلاقانه همچون استفاده از یک گروه سوسیس بعنوان طناب، مقداری آرامش وجودی را به بازیکنان می‌بخشند و اگر بخواهیم بهتر بگوییم این چالش‌های کوچک به نوعی آرامش قبل از طوفان به حساب می‌آیند. اما سخنان به کنار، اگر کمی بیشتر به معما‌های درون بازی پرداخته می‌شد، خروجی بهتری را داشتیم که متاسفانه این چنین نشد.

اگر بحث از طراحی محیط و شخصیت‌ها بکنیم، بهتر است بگویم که Little Nightmares یکی از زیباترین طراحی‌های تاریک ممکن را این نسل برای شما به ارمغان خواهد آورد. این بازی ثابت نمود که یک مزرعه و یا خانه و تیمارستان جن زده و کلی زامبی صرفاً برای ترسناک جلوه دادن یک عنوان لازم نیست و حتی با رجوع به گذشته و ترس‌هایی که به باد فراموشی سپرده شده‌اند، می‌توان اثری خلق کرد که بدن و وجود مخاطبش را به لرزه درآورد.

صداگذاری واقع‌گرایانه و تیز آن باعث ایجاد رعشه‌های ریزی در بدن شما شده و با برداشتن هر قدم، ترس بیشتری در وجود شما ریشه می‌زند که شاید این قدم، آخرین قدم‌هایتان باشد.

نظر شما درمورد این بازی چیست؟

با ما در میان بگذارید.