قوس مثبت شخصیتی (بخش دوم)

مدتی پیش قسمت اول قوس شخصیتی مثبت کاراکترهای هنر هفتم را منتشر کردیم.

۵_هاند(سگ تازی):

“سندور کلگین” ملقب به سگ تازی از اول با هیبتی ترسناک وارد سریال شد؛ یک کلاه خود با شکل گرگ و زیر آن صورتی که  نصف آن سوزانده شده بود. هاند هم مانند دیگر شخصیت های خاکستری  درگیر طوفان حوادث زندگی شده بود برعکس برادر بزرگترش مانتین که بد بالفطره بود چنان که سر سندور را به خاطر بازی با اسباب بازی هایش درون آتش فروبرد. همین مسئله باعث فوبیای هاند از آتش شد.

هرچند از او کارهای منفی مثل کشتن پسر قصاب را دیدیم ولی باز هم او را شخصیت منفی مطلق قلمداد نمی کردیم، شاید کمتر کسی از خود ما اگر جای او بودیم کار متفاوتی انجام می دادیم مخصوصاً که دستور از طرف دیوانه هایی مثل جافری و سرسی باشد.

سندور در چند مرحله نرم شد:

اول ارتباط نیمه عاشقانه و دلسوزانه ای که با سانسا داشت.

دوم  نمردنش به صورت تصادفی در مقابل جنگوی خدای نور و این که شاید کار خدایان با او تمام نشده.

سوم آریا استارک که شاید مهم ترین بخش بود .هاند و آریا بر روی هم تاثیر متقابلی گذاشتند،  طوری که هر دو به یک تعادل نسبی رسیدند (البته تعادل در دنیای بازی تاج و تخت، آن چنان متعادل هم نیست و شامل گلو نبریدن و کله قطع نکردن نمی شود).

و چهارم نجات یافتنش به دست راهبی که نقش او را “ایان مکشین” بازی می کرد و تاکید بر این که او سرنوشت مهم تری دارد و اکنون آزاد است و نیازی نیست که مثل گذشته در بند دستورات باشد.

_اگه خدایان وجود دارند پس چرا مجازاتم نمی کنند؟

_اونا مجازاتت کردن.

بله، هاند هم مثل بقیه ی کاراکتر های این مقاله زجری که باید می کشید را کشیده و اکنون شاید یکی از مهره های مهم بازی تاج و تخت باشد.

۶_دیمن سالواتور

تمام شخصیت هایی که تا به این جا معرفی کردیم به کنار، خون آشام سریال خاطرات یک خون آشام کنار.

دیمن نماد واقعی قوس بد به خوب یک شخصیت است. از اولین برخوردمان با او وحشی گری اش و کشت و کشتارش را می بینیم که حد و مرزی ندارد و با گفتن جمله ی: “هر جا و هر زمان هر کسی که جلوم بایسته می کشمش” تکلیف ما را با خودش به یک باره روشن می کند.

این خون و خون ریزی ها تا چندین فصل ادامه دارد و ناگهان با کلیشه ی همیشگی این نوع فیلم ها (عشق به یک زن زیبا) ورق بر می گردد، اما نه مثل همه فیلم های دیگر؛ کارگردان ها و نویسنده آن قدر زیرکانه و نامحسوس شخصیت برادر بزرگ تر سالواتور ها را دست خوش تغییر می کنند، که ناگهان چشم باز می کنیم و می بینیم که با تک تک سلول های بدن مان عاشقش شده ایم.

مثل اکثر بد من های تمام فیلم ها، دیمن از ابتدای ماجرا بد نبوده و این برادر کوچک ترش که از ابتدا خوب مطلق می دیدیمش و یک زن خون آشام دیوانه بوده اند که مسبب بلاهایی که سرش آمده شدند و او را تبدیل به آن موجودی که در ابتدا می دیدیم کرده بودند.

به نظر شما چه شخصیت های دیگری این قوس شخصیتی را تجربه کرده اند؟

نظرات خود را با ما در میان بگذارید.