نقد و بررسی فصل چهارم سریال Stranger Things  – لب مرز پختگی

فصل چهارم سریال Stranger Things را از این جهت می‌توان متفاوت نامید که شاهدیم اثر به آن پختگی و صُلبیّت لازمه رسیده و عناصر ترسناک داستان به‌قدری ملموس است که دیگر از آن حال‌وهوای نوجوانی خارج شده و گویی به سنّ بلوغ رسیده است. تا ادامه ی این نقد و بررسی همراه ما باشید!

سخن روز: پایان‌بندی یک داستان زیاد مهم نیست، ببینید بدنه‌ی داستان به شما چه می‌گوید. (کاملاً بی ربط)

همانطور که چند خط بالاتر عرض کردیم، فصل چهارم این سریال را از این جهت می‌توان متفاوت نامید که شاهدیم اثر به آن پختگی و صُلبیّت لازمه رسیده و عناصر ترسناک داستان به‌قدری ملموس است که دیگر از آن حال‌وهوای نوجوانی خارج شده و گویی به سنّ بلوغ رسیده است. جلوه‌های بصری بعضاً چشم‌نواز و گاهی نیز نومیدکننده است و حسّ و حال “دنیای دیگر” بسیار جذاب پرداخته شده است. و از طرفی یک سری کلیشه‌های همیشگی را نیز در سریال Stranger Things می‌بینیم که در مجموع کاری می‌کند که لقب “قوی” را از این سریال سلب کنیم؛ چرا که هرچند بگوییم سریال به مرز پختگی رسیده، اما مرز را رد نکرده و هنوز الِمان‌های تینیجری و تینیجرپسند یا بهتر گوییم: “فضای کودکانه” را بیشتر در آن شاهد هستیم تا مضامین بزرگسالانه.

برخی نقاط داستان Stranger Things خیلی غیرمنطقی است و شخصیت‌ها خیلی زود به جواب معما می‌رسند و گویی همه‌چیز مثل لقمه‌ی حاضر و آماده جلوی دهان‌شان قرار دارد؛ و از طرفی چون چالش خاصی ندارد که ذهن را درگیر کند، زیاد موردپسند قرار نمی‌گیرد و نمی‌تواند هیجان زائدالوصفی را در بیننده به‌وجود آورد. ضمن اینکه سریال به دلیل عدم کشتن کاراکتر اصلی، بسیار یکنواخت پیش می‌رود و تنها کسانی که قرار است بمیرند، کاراکترهای فرعیِ تازه‌معرفی‌شده هستند که خیلی زود به ملکوت اعلا می‌پیوندند. حتی علاقمندی نویسنده و کارگردان به‌حدی نسبت به کاراکترهایش زیاد است که کاراکترهای مُرده را نیز زنده می‌کند! این حد از وفاداری به کاراکتر، حتی در فیلم‌های هندی هم دیده نشده است!

شخصیت‌های اصلی، عمق و لایه‌های جذابی ندارند و فلش‌بک‌ها و بَک‌استوری‌ها به‌قدری تکرار می‌شوند که از مدار حوصله خارج شده و به صحنه‌هایی تکراری و زائد مبدل می‌گردند که حاصلی جز اعصاب‌خُردکنی برای بیننده و کند شدن ریتم سریال باقی نمی‌گذارد. ضمن اینکه طبق معمول شاهد جملات انگیزشی و احساساتی‌ای هستیم که حتی برای بازاریاب‌های بیز و بادران هم قفل است. و جالب اینکه در سریال Stranger Things ، شخصیت مورد خطاب، با شنیدن این جملاتْ یهویی انگیزه‌ی فراوان گرفته و شش ماهه بتواند سوار بنز شود.

از معدود نقاط قوت سریال می‌توان به موسیقی متن و Soundtrack های جذاب و باحال اشاره کرد و همچنین گاهی اوقات می‌شود به فیلمبرداری خوب این فصل از سریال Stranger Things هم نمره‌ی قبولی داد. پیچش داستانی عجیب و خارق‌العاده‌ای در داستان شاهد نیستیم اما به‌قدری هایپ نیست که ما را به وجد بیاورد و مو از تن‌مان جدا کند.

در پایان اگر بخواهیم یک جمع‌بندی خوب داشته باشیم، باید اذعان کنیم که تِم نوجوان‌پسند سریال Stranger Things همچنان حفظ شده و مخاطب عمده‌ی این اثر، نوجوانان 13 تا 17 سال هستند که قرار است از آن “دنیا” لذت ببرند و چیزی جز این هم انتظار نمی‌رود. این سریال جزء معدود سریال‌هایی است که به افراد زیر 18 سال توصیه می‌شود ببینند، و همچنین به افراد بالای 18 سالی که هنوز کودک درون فعال و سرکشی دارند!

سریال Stranger Things را دیده‌اید؟! اگر چنانچه در رابطه با این سریال با ما هم‌نظر هستید و یا هم‌نظر نیستید برای ما کامنت بگذارید!

منتظر نقد و بررسی‌های متفاوت از نشریه شهر باشید!

نشریه شهر در پیام رسان تلگرام و شبکه اجتماعی اینستاگرام