آیا فیلم جوخه‌ی خودکشی انتظارات را برآورده کرد؟ آیا دیدن این فیلم برای شما رضایت‌بخش بود؟ این اثر چه مقدار توجه شما را جلب و انتظاراتتان را برآورده کرد؟ در ادامه با نشریه ی اینترنتی شهر با نقد فیلم جوخه خودکشی همراه باشید.
این نقد را بر پایه‌ی طنز می‌نویسم تا شاید کسانی که از خود فیلم لذت نبردند ، از خواندن نقدش خوششان بیاید.
همان بیست دقیقه‌ی ابتدایی فیلم را که دیدم ، میل به دیدن ادامه‌ی آن در من به عدد صفر رسید! اما با خودم گفتم که برای نوشتن نقد ، تا آخر فیلم را باید ببینم تا نقد خوبی بنویسم. پس نشستم و دو ساعت باقی‌مانده را نیز به تماشای این اثر نشستم و همان موقع بود که میل نوشتن یک نقد درست و حسابی در من دوباره به عدد صفر رسید! علت اینکه مطلب تحلیلی‌ام درمورد این فیلم را اینقدر دیر می‌نویسم ، این است که طی این هفته‌ها سعی می‌کردم خودم را مجاب کنم که حداقل بتوانم مطلبی مختصر و مفید بنویسم تا حداقل مردم راغب باشند که آن را بخوانند. پس نوشتم!
پ.ن : تا به حال برای هیچ فیلمی چنین نقد کوبنده و نیشداری ننوشته بودم! پیشاپیش معذرت.
آش شلم‌شوربایی که کارگردان این فیلم به خورد مردم داد ، یکی از بی‌مزه‌ترین ، کم‌نمک‌ترین و پرمخلفات‌ترین آش‌ها بود. مثلاً فکر کنید یک رستوران خیلی تبلیغ فلان غذایش را می‌کند و شما یک بار به آنجا می‌روید تا طعم آن غذا را بچشید. اما در عوض می‌بینید که گارسون جلوی شما غذایی گذاشته حتی موجودات همه‌چیز خوار را نیز به پیف‌پیف کردن وا می‌دارد. حتماً پیش خود می‌گویید که منِ نویسنده از همان اول موضع کوبنده‌ای درباره‌ی این فیلم گرفته‌ام؛ درست حدس زدید! با تمام احترامی که برای دی.سی و طرفدارانش قائلم باید به صراحت بگویم : این چی بود آخه؟ توی کباب کوبیده‌ی شما به جای گوشت ، سویا و سنگدان چرخ‌کرده بود!
اما پیغامی که برای عموهای دست‌اندرکار کمپانی D.C دارم به شرح زیر است (و امیدوارم صدای بنده از طرف جمع کثیری از معترضانی که به شعورشان لطمه خورده به گوش این عموها برسد. غرامت نخواستیم!)
-
عموهای محترم ، نظر به اینکه قدمت کمیک Suicide Squad به پنجاه سال پیش باز می‌گردد و ذهنیتی که پنجاه سال پیش درمورد قاتلین و افراد شرور وجود داشته با ذهنیتی که اکنون وجود دارد زمین تا آسمان فرق می‌کند. پس انتظار نداشته باشید اینکه کاراکتر خوشگلتان یک سند امنیتی مهم را ظرف ایکی ثانیه از ایران کش رفته و نزد اربابانش بیاورد خیلی به مخاطب فیلمتان هیجان تزریق کند. (خب که چی مثلاً؟) یا مثلاً فلوید لایتون ملقب به دِدشات که نقش آن را ویل اسمیت برعهده دارد (در مورد انتخاب ویل اسمیت برای بازی در این نقش بحث های زیادی دارم اما فقط به این جمله بسنده می‌کنم : ناامیدم کردی ، دیگه نبینمت ، مرسی اَه!) ویژگی‌های بسیار کلیشه‌ای‌ای دارد که تنها قادر است یک کودک 8 ساله را به وجد بیاورد. “نفر اول بین قاتلان تحت تعقیب دنیا و خطرناک از فاصله‌ی چهار کیلومتری؟” آدم یاد کل‌کل‌هایی که رپرهای زیرزمینی باهم دارند می‌افتد! بگذریم!
-
لزوم وارد کردن کاراکترهایی چون ، بتمن ، فلش ، جوکر (اورجینال) در این فیلم چه بود؟ این کار مصداق اسکی رفتن روی آثار دیگران بود. پیرو همین موضوع ، معاون مدیرکل امور اجرایی دفتر فرهنگی کمپانی مارول در پیامی یک خطی خطاب به عموهای D.C ، خاطرنشان کرد : «از نردبان‌های یکدیگر بالا نرویم.» وی سپس در محفلی دوستانه‌تر فرمود : «یارو مثلاً خواسته بگه آره ما هم بلدیم آثارمون رو تلفیق کنیم و به هم ربط بدیم؟ انجام ندادم.» حق دارد بنده‌ی خدا. مارول 12 سال اتاق فکر تشکیل داد تا بتواند آثاری همچون دِردویل ، جسیکا جونز ، آیرون من و… را به هم ربط بدهد ، آن وقت این عموها می‌خواهند ره یک شبه را صد ساله بروند؟ یا بالعکس؟! از اتاق فرمان اشاره می‌کنن اون مسئول مارول تماس گرفته و دوباره گفته : «انجام ندادم.»
-
می‌دانم که نقش جوکر (بدلی) در این فیلم اجتناب ناپذیر بوده و انصافاً “جرد لتو” نقشش را بد بازی نکرده ، اما وجود این جوکر، آیا وجود جوکر افسانه‌ای را کمی زیر سؤال نبرد؟ ضمن این که باید از گریمور این کاراکتر نیز قدردانی ویژه‌ای داشته باشیم که همانند گریمور سریال “کیمیا” هیچ خلاقیتی از خود نشان نداد و تنها به یک رژ لب و حومه و کاشتن چمن‌های استادیوم غدیر اهواز روی کله‌ی لتو بسنده کرد. ضمن اینکه کارگردان و تدوینگر محترم نقش جوکر(فرعی) را صد و هشتاد و پنج درجه تغییر داد. و اگر قبل از تماشای فیلم کامل، تریلر فیلم را دیده باشید ، درمی‌یابید که هزاران تفاوت میان پیش‌نمایش و فیلم (از حیث سکانس‌ها ، پلان‌ها ، دیالوگ‌ها و…) وجود دارد. به قدری تدوین این فیلم ضعیف بود و کارگردان سردرگم که بعد از تماشای تریلر که یک کلوز آپ چند ثانیه ای از صورت جرد لتو گرفت، به خودم گفتم که “هیث لدجر آسوده بخواب، جرد لتو جانشین خوبیست”؛ اما حتی تدوین بد با کات های سریع و نشان دادن یک ثانیه ای صورت جوکر، زهر بازی خوب بازیگرمان را گرفت. برای درک این مطلب پیشنهاد می دهم یک بار همین سکانس را از فیلم و بار دیگر داخل تریلر تماشا کنید تا به اوج فاجعه پی ببرید. جوکرِ تریلر واقعاً جوکر است، اما جوکر داخل فیلم ادای جوکر بودن را درمی آورد، در حدی که جنون واقعی را در تریلر می توانید به راحتی در چشمان “لتو” تماشا کنید، اما چشمان داخل فیلم جز خستگی مکرر تکرار فیلم برداری و نارضایتی موردی داخل خود جای نداده. (بله، بعد از فاجعه “بتمن مقابل سوپرمن” سران D.C تصمیم به فیلم برداری مجدد فیلم گرفتند تا نشان دهند بتمنشان آن قدر ها نیز بد نیست، بلکه جوخه خودکشی می آید تا جایزه بدترین فیلم ابر قهرمانی سال را از سوپرمن بدزدد!)
-
نقطه‌ی قوت این فیلم را می‌توان نقش‌آفرینی شخصیت “هارلی کوئین” پنداشت و اگر این بازیگر توانمند (که عموی های D.C بیشتر از حیث جنبه‌های جنسی و جنگولک‌بازی های دختران دبیرستانی از او بازی گرفتند) در این فیلم حضور نداشت ، مطمئناً 90% بینندگان اهل آمریکای جهان‌خوار سینماها را ترک می‌کردند و من و شمایی که آن را از سایت‌هایی چون فردا دانلود و یا ایران‌فیلم دانلود کردیم ، با گفتن جمله‌ی “حیف این همه حجمی که هدر رفت” یک Shift+Delete حرامش می‌کردیم. کوئینی که “مارگوت رابی” هر چقدر تلاشش را می کرد، داستان بد اجازه نمی داد زوج واقعی جوکر (هیث لدجر) را به ما نشان دهد. نهایت چند جیغ و داد و دختر فراری بودن و راه رفتن روی مخ افراد دیگر گروه، اوج هنرمندی بود که نویسنده برای این بازیگر در نظر گرفته بود.
-
این فیلم پنتاگون را زیر سؤال برد و تعجب می‌کنم که چرا طرفداران این سازمان بزرگ و خطرناک با بنرهای “مرگ بر صدا و سیمای آمریکا” جلوی سینماها اعتراض نکردند و جلوی اکرانش را نگرفتند. اگر بنده جای رئیس پنتاگون بودم، کارگردان این فیلم را در زندان فاکس ریوِر حبس می‌کردم تا تئودور بگ‌ول (عمو تی – بگ) حسابش را کف دستش بگذارد. آخر کدام عقل سلیمی می‌پذیرد که سازمان به آن مهیبی برای یک عملیات زپرتی دست به دامن چهارتا روانی آدمکش شود؟ اوباما حق داشت استعفا بدهد. :)))
-
آش شعله قلم کار را نوش جان کرده اید؟؟ اگر پاسخ مثبت است، پس حتماً می دانید داخل این غذا از جان آدمیزاد گرفته تا شیر مرغ موجود است. حکایت “جوخه خودکشی” نیز مانند این آش است، علاوه بر این که بتمن و فلش و سایر دوستان را می بینیم، حتی کاراکترهای ضروری داخل فیلم هم به همین اندازه بی ربط هستند و داستانشان سر و تهی ندارد؛ “کاتانا” را در نظر بگیرید، چه لزومی دارد یک کات کوتاه از این بانوی جنگ جو به ما نشان داده شود که قاتل شوهرش را می کشد و همراه بقیه به جنگ می رود؟؟ اگر نیت نمایش فلش بک را داشتند، باید مثل فلش بک های هارلی کوئین ما را جان به لب می کردند. “اسلیپنات” هم که حکم تخم مرغ گندیده این آش را داشت، پر زد و خوردترین سکانسش زدن یک زن بود و برای منفجر کردن سرش او را وارد فیلم کردند (عجب استفاده ابزاری!) “بومرنگ” محترم هم مثل دلقک های هر فیلمیست که گاه و بی گاه می آید تا بیننده را از کسالت فیلم خارج کند، اما دلیل اصلی این کسالت ها کسی نیست جز خودش. حال فیلم را بدون این سه شخصیتی که گفتم تصور کنید، بدون شک نه موردی از نمایش کم می شود، نه کک کسی می گزد، برعکس، شاید کلاس فیلم نیز کمی بالاتر می رفت، اما چه کند D.C که از روی دست مارول می سازد و خبر ندارد مارول بعد از سه چهار فیلم مستقل برای هر شخصیتش تصمیم می گیرد آن ها را دور هم جمع کند، نه این که در فیلم اول یک آش بپزد!
-
قهرمانانمان که چنگی به دل نزدند، امیدمان به شرور های داستان بود، اما کاش همین شرورها نیز وجود نداشتند که جز شر و ور کردن فیلم کار دیگری نداشتند. شرور عزیز به یک باره وارد گود می شود و می خواهد دنیا را نابود کند! آخر چرا؟؟ چه کسی بدی در حقت کرده؟؟ مشکلات خانوادگیتان را چرا سر دنیا خالی می کنید؟؟ اصلاً بچه ای که سایه پدر مادر سرش نباشد، بیشتر از این نمی توان ازشان انتظار داشت! هیچ دلیل منطقی و غیرمنطقی برای وجود یک جفت خواهر و برادر که دارند اسلحه ای می سازند که شکلش هم معلوم نمی کند چیست، وجود ندارد.
-
نمی توانم دست از سر جوکر بردارم، بزرگ ترین شرور دنیای کمیک بوکی را در این فیلم داشتیم! (این یک دروغ بزرگ است) اما به ذات این دلقک نگاه کنید، اگر “دیوود آیر”، کارگردان این فیلم، به جای جوکر، یک سیاه پوست گانگستر آمریکایی که کلی طلا از گردن و دستانش آویزان است را به جایش می گذاشت، حس نمی کنید نه به شعور بیننده توهین می شد، نه تن “لدجر” در گور نمی لرزید؟؟
-
دیگر بس است.
حرف آخر :
چرا روی این فیلم این‌همه مانور داده شد؟ چرا این فیلم به یکی از ضعیف‌ترین فیلم‌های سال و یا دهه تبدیل شد؟ فقط برای سودجویی هالیوود و سران D.C که باشد پیام بازرگانی برای فیلم های آیندشان و طی کردن برعکس راه مارول، مارول ابتدا فیلم های تکی برای هر شخصیتش می سازد و سپس دنبال جمع کردن همه این قهرمانانش یک جا می شود، اما کمیک ساز قدَر از انتها به ابتدا شروع می کند، حداقل امیدواریم در آینده فیلم های تکی بهتری از D.C کمیک شاهد باشیم. باید به شما بگویم که این فیلم اصلاً با آثار فاخری چون سه‌گانه‌ی بتمن و نظایرش قابل مقایسه نیست. این فیلم به شما حال نمی‌دهد و هر پنج دقیقه چک می‌کنید ببینید چقدر تا انتهای آن باقی مانده است.
نظر شما در مورد فیلم چه بود؟ آیا با مواردی که به آن ها اشاره کردیم موافق بودین؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید.
(با تشکر از دوست خوبم پوریا)
سلام
میشه برای فصل هفت واکینگ دد هم نقد بزارین؟!
و همینطور فصل چهار شرلوک ک تازه پخش شده؟!
با سلام. به محض به اتمام رسیدن فصل هفتم ، نقد و بررسی فصل مذکور روی سایت قرار خواهد گرفت.
اقا دمت گرم حرف دلمو زدی چی بود اخه .
من که میگم عالی بود مخصوصا جوکر؛ ولی قبول دارم خیلی شلوغ بود.
صحنه ای که اون جن خواهر داشت اون اسلحه ی به اصطلاح نابود کننده رو میساخت منو یاد صحنه ی باز شدن دریچه ی دنیای فلش انداخت که داشت همه چیز رو تو خودش می بلعید و فلش همه رو نجات داد
کلا خیلی فیلم مزخرفی بود به نظرم
حیف وقتی که براش حروم کردم
منم به نظرم شخصیت های فیلم خیلی مسخره بودن به جز هارلی کویین و جوکر که البته نقش چندانی نداشتن(منظورم از نظر زمان نیست). در مورد چشای خسته جوکر و دیوونه نبودن کاااملا موافقم. شخصیت های شرور هم که چرت و پرت و زیگیلویی بیش نبودن. مثلا چرا تا یه حمله اتفاق میافته باید زووود گروهی رو که کاملا باهاش مخالف بودن بفرستن! این وسط عشق جوکر و هارلی قشنگ بود که البته شبیه پیام بازرگانی به نظر می رسید. (وسط سکوت فیلم یهو وارد میشد دوباره میرفت. از فیلم عاشقانه خوشم نمیاد ولی داستان این دوتا جالب بود یکمم منو یاد دلقک زام-بی مینداخت)اما در کل نکات مثبت هم داشت مثلا از تیتراژ که نئونی بود و آهنگ پایانی خیلی خوشم اومد.
بنظرم نقد حرف دل خیلیا رو زد مرسی
فیلم بسیار بد بود
منم با بیست دقیقه که نه ده دقیقه اولش فهمیدم چه مزخرفیه ولی از اونجا که سه گیگمو حرامش کردم مجبور شدم تا اخر ببینمش از نظر مزخرف بودن میتونه با گشت ۲ و خوب بد جلف رقابت کنه