فکر میکنید سریال گیم آو ترونز ، آنقدر خوب است که با دوز بالایی از غافلگیری(که این روزها خیلی سخت در آثار دنیای سینما یافت میشود)که به رگ هایتان تزریق کرده ، و با نیم سی سی هیجان ، کاری میکند تا نتوانید چشم از صفحه نمایش بردارید و فقط به ستایش این اثر بپردازید؟؟
پس سخت در اشتباه هستید.
چراییِ این حرف را در ادامه مطلب ببینید.
بگذارید تا لقمه ی چپ طرفداران “نغمه های آتش و یخ” نشده ام ، همین اول کار ارادت خود را به بیننده های سریال “بازی تاج و تخت” برسانم و دست “مارتینِ کاراکترکش” را به گرمی بفشارم که داستانی خلق کرده که سخت میشود همتایش را پیدا کرد … ببخشید جمله ام را اصلاح میکنم ، داستانی خلق کرده که سخت میشود در “غرب” همتایش را پیداش کرد ، والا که “شرق” خودمان پر است از این داستان ها ، و یک مثالش هم انیمه ی “کلیمور” (Claymore) است ، که تا دلتان بخواهد شگفتی و غافلگیری را چاشنی دقایقش کرده.
و اما چرا این ماه تصمیم به معرفی این انیمه گرفته ایم؟؟
حتما با خودتان میگوید به خاطر کاراکتر زیبارویش ؛ خب منکر زیبایی “کلر” (Clare) شخصیت اصلی داستان نمیشویم ، اما بیایید این نگاه های سطحی را کنار بگذاریم و چشم بصیرتمان را کمی باز کنیم (هر چه باشد یک تک پا برای خودمان منتقد هستیم و این حرف های کم ارزش برایمان افت کلاس دارد!!) و آن سوی ماجرا را ببینیم.
یادتان می آید ماه پیش موقع معرفی “کیمیاگر تمام فلزی” گفتیم که چقدر شخصیت پردازی قوی دارد و یکی از خوانندگان سایتمان هم در قسمت نظرات این حرف ما را تایید کردند؟؟
خب ، تمام این حرف را کنار بگذارید ، چون در قسمت شخصیت پردازی ، بدجوری وزنه سمت “کلیمور” سنگینی میکند.
شاید کارگردان نتوانسته باشد در طول یک فصل به شخصیت تمامی کاراکترهایش بپردازد ، اما به همان نقش اصلی هایی که پرورششان داده ، باید یک اسکار از نوع “دیکاپرویی” داد.
درمورد عنصر بزرگ غافل گیری ، اجازه دهید فقط در این اندازه توضیح بدهم که در طول بیست و شش قسمت ، دهانم به تعداد دو برابر این عدد و دو برابر اندازه فکم باز شد!!
اما این انیمه سراسر خوبی نیست و دوز خشونت بالا ، نپرداختن به داستان دو گروه مهم در داستان ، کمی خسته کننده شدن در اپیزودهای دنباله دار و از همه این ها اعصاب خوردکن تر ، انتظار طولانی برای فصل دوم که بعد از نه سال هنوز هم خبری ازش نشده را هم به لیست بدهای این ساخته ژاپنی ها بیفزاید.
(در نقد و بررسی کامل به این نقاط ضعف و قوت خواهیم پرداخت)
اما مطمئن باشید با دیدن این بیست و شش قسمت ، نه تنها دیدگاهتان به بیشتر سریال های آبکی هالیوود عزیز فحشکی میشود ، بلکه مطمئناً به دنبال مانگای این مجموعه میروید (که خوشبختانه به لطف دوستان عزیز ترجمه شده است) تا عطش فهمیدن ادامه داستان را از بین ببرید و در نهایت “کلیمور” تبدیل به یکی از خاطره انگیزترین سریال هایی میشود که در طول عمر گهربارتان تماشا کرده اید.
کلیمور واقعا همه چیز تمومه تاحالا به خاطره به انیمه گریم نگرفته بود اولین اثریه که دلم نمی خواست تموم بشه
خیلی الهام بخشه و ارزش چندبار دیدن رو داره
منم موافقم کلیمور از همه لحاظ فوق العاده اس البته داستان انیمه از یه جایی مسیرشو از مانگا جدا میکنه که وقتی این غیبت طولانی فصل دوم رو میبینیم به نظر میاد راه جدا شده از مانگا سر هم بندی سریال بوده
درود. بله متاسفانه ژاپنی ها خیلی مواقع تو کارهای خودشون اجحاف می کنن و کلیمور هم جز اون دسته بود که این اتفاق براش افتاد. پیشنهاد می دم مانگاش رو بخونید چون در مقایسه با انیمش جذابیت خیلی بیشتری داره و داستان رو به سرانجامی می رسونه.
این انیمه فصل دومی هم دارع؟؟اصلا خبری ازش هست ؟؟؟
درود. نه این انیمه فصل دومی نداره و قرار نیست ساخته بشه. برای این که داستان نصف کاره نمونه می تونین مانگای این اثر رو مطالعه کنید.
این ک فصل دومی نداره. یعنی فصل اول پایان بندی درستی نداره؟
یعنی پایانش بازه یا جمع بندی خوبی داره اخرش؟؟؟